Úrsula Heinze concibe esta escolma coma un intento de construír, no medio do terror, do estrago e da morte, unha casa de convivencia pacífica, concienciando a cada un da súa responsabilidade. Na presente antoloxía figura a lírica de cada país por separado para evitar confusións e darlle ó lector a posibilidade de profundar nos poemarios que prefira. Cada sección iníciase cunha pequena introducción para conseguir unha maior comprensión da creación poética do século XX, que é o resultado dunha longa e prestixiosa tradición literaria en cada país. Finalmente cómpre subliñar que para realiza-la traducción, como a propia autora especifica no limiar, apoiouse en traduccións feitas a outros idiomas, mais “neste caso, coido que os medios xustifican os fins”.